Yaklaşık 10 gündür yazmıyorum.

Sağ olsun devamlı okuyucularımdan bazıları sağlığımdan endişe etmişler. Bazı dostlarım aradılar ne oldu? Neden yazmıyorsun? diye soruyorlar

Ne yazayım arkadaş? Neyi yazayım? Niye yazayım?

Tişörtünün omuzunda Türk bayrağı olan bir Türk bir çocuğun, yunan kurtarma ekibinin kucağında kurtarılması fotoğrafının aslında akıllı bir yazılım ile üretildiğini ve bu fotoğrafla uluslar arası deprem dolandırıcılığı yaptıklarını mı?

Göçük altından çıkartılan her canlıya, azrailin elinden çekip alınmış mucizeler diye bakıyorum.

Göçük altında kalan yaralıların ölmelerinin bile zor olması nedeniyle saatlerce, günlerce ölümü beklemenin ne kadar ağır bir işkence olduğunu, empati yaptıkça tüylerimin diken diken, aklımı kaçıracak gibi oluyorum.

Ama öyle bir an geliyor ki, insan deprem sırasında acı çekmeden hemen ölenler için, “Bari günlerce acı çekmediler” diye teselli bulur mu?

Böyle bir ruh hali dalgalanmasındayım.

Deprem nedeniyle toplumsal olarak yaşadığımız ağır depresyonu, herkes gibi ben de yaşıyorum.

Depremzedelerin neredeyse yüzde 80’ni Antalya’ya sevk edilmiş.

Antalya’nın artık burnundan, kulaklarından taşıyor.

Ne yazayım mesela?

Şimdi yazacaklarımı bile yazmadan önce yanlış anlaşılacağımın endişesi içindeyim.

Birileri mutlaka diyecektir, “Büyük bir felaket yaşandı. Senin söylediğine bak” diye. Ama bunların da konuşulması, şimdi söylenmesi gerekiyor.

Antalya Valimiz Sayın Ersin Yazıcı açıklama yapıyor, “Antalya’ya 72 bin depremzede yerleştirildi” diye.

Sadece Antalya’ya bu kadar depremzedenin sevk edilmesinin, bir ile bu kadar yığılmasının sonraki aşamada sorunlarını kimse görmüyor mu?

Arkadaş bu memlekette sadece Antalya yok ki?

Bayburt; Kırıkkale, Kırşehir, Yozgat, Sinop, Aksaray, Karaman, Tokat, Konya, Balıkesir, Çanakkale, Samsun, Artvin, Ardahan, Denizli, Muğla, Manisa daha sayamayacağım kadar çok il var. İzmir var koskoca İzmir var.

Kimsenin gücü 72 bin depremzedeyi aylarca bakmaya yetmez. (Daha da kendi imkanları ile gelenler veya daha gelecek olanlar hariç)

Her ile bin kadar depremzede gönderilmiş olsa çok rahat koordinasyon sağlanır.

Günde üç öğün beslenmeleri, bakılmaları, barınmaları çok rahat ve daha iyi şartlarda sağlanır.

Bir ay sonra her şey normalleşmeye başladığı, herkesin işine, gücüne bakmaya başladığı zaman ilk görmezden gelinecek depremzedeler olacaktır.  

Bir ile bu kadar yüklenmenin sorunlarını önümüzdeki günlerde Antalya’daki depremzeler başta olmak üzere yetkililer veya yaşayan herkes yaşayacak.

Büyük felaket yaşamış insanları, daha iyi şartlarda bakabilmek ve onların tüm ihtiyaçlarını zamanında giderebilmek için her ile kapasitesine göre dağıtımının yapılması gerekiyor.